Zonder pardon

Het verbaast me dat er zo weinig ruchtbaarheid aan wordt gegeven. Een miniatuurstukje op de voorlaatste pagina van de NRC. De van oorsprong Iraakse dichter Rodaan al Galidi, die vele dichtbundels in het Nederlands schreef, die de Europese Unie voor literatuur ontving in 2011, wordt na een verblijf van 15 jaar in dit koude land, waarvan 8 in een asielzoekerscentrum, met uitzetting bedreigd. Waarom? Omdat hij 4 punten te kort kwam op zijn inburgeringstoets. Welke vragen had hij fout? Vast die van de houdbaarheid van het frituurvet. In ieder geval die welke absoluut noodzakelijk is voor het verkrijgen van een Nederlands paspoort: wanneer de vrouw weer ongesteld wordt na een bevalling. Ik verzin het niet.

Gelukkig probeert de D’66 fractie in al Galidi’s woonplaats Zwolle uitzetting te voorkomen en heeft de fractie vragen gesteld in de trant van: erkent de gemeente niet de waarde van zulke internationaal vermaarde dichters? Staan deze talenten dan niet op een lijn met de voetballers die zonder pardon worden genaturaliseerd omdat we menen wat aan ze te hebben?

Vooruit denk ik dan, maar vooral: hoe zit het met de menselijkheid, de ethiek? Deze man wacht al 15 jaar in Nederland, traditiegetrouw heeft de Nederlandse bureaucratie al Galidi aan het lijntje gehouden. En dan na al die tijd iemand eruit kicken? Hij viel tenslotte ook onder het generaal pardon. Zelfs Rita Verdonk kon trots op hem zijn: hij speelde twee keer voor Zwarte Piet!

Al eerder schreef ik over de kolder van de inburgeringstest. Bij mijn destijds 16-jarige zoon in de klas hebben alle pubers hem moeten maken. Er waren slechts 2 geslaagden. Onder wie mijn zoon, die de enige allochtoon is.

Het mag niet gebeuren dat al Galidi wordt uitgezet. Is iedereen in winterslaap/dip? Zijn er geen Kamervragen gesteld? Staat de rest van Zwolle niet op zijn kop? Wat schaam ik me weer kapot voor dit bekrompen land, dat ooit 200.000 hugenoten binnenliet, door wie de polder pas echt boven de eigen modder uitsteeg.

Ik begrijp zijn gedichten, die als niet erg toegankelijk bekend staan met de minuut beter. Hierbij fragment uit het Wonderei:

Vrienden en collega’s
geloofden niet dat ik een ei uitbroedde.
Ze dachten dat ik
mijn wereld niet wilde verlaten.

Hoe lang zal mijn broeden duren?
Hopelijk niet een leven lang.

Wat komt eruit?
Hopelijk geen mens.