polder ontmoet de oost en de west

Ik dacht dat de NLse discussie aangezwengeld door Sarah Sluimer in de Volkskrant over ‘een vijandelijk leger allochtone observanten’ dat Nederlandse vrouwen zou lastigvallen, wel over zou waaien. Helaas. Het werd een polderstorm waarbij Isaac een pussy is. Laat ik voorop zeggen dat ik het lastigvallen van vrouwen uiteraard een verwerpelijk gegeven vind. Nee, dat is geen open deur. Ik heb er ook mee te maken. En nee, dat is niet politiek correct bedoeld maar welgemeend. Maar ik wil me hier ook graag opwerpen als ervaringsdeskundige die jaren lang in het hol van de leeuw cq temidden van dat ‘leger allochtonen’ heeft gewoond. Moslims, om specifieker te zijn.

Sluimer schetst een beeld van opdringerige, vernederende allochtone mannen die het voorzien hebben op Nederlandse vrouwen, waardoor deze laatsten angstig en duikend door het leven moeten gaan. Dat is natuurlijk afschuwelijk. En geeft een naar gevoel. Maar is het waar? Sluimer concludeert zelf: ‘ik kan niets aan die hersenspinselen doen. Ik weet niet eens hoe het er bij die mannen thuis aan toegaat en wat nu precies hun beeld van vrouwen inhoudt. Ik krijg het namelijk niet voor elkaar om tot een normaal gesprek met dit soort mannen te komen.’

Dat ze niet weet wat er bij ‘dit soort mannen’ ‘thuis’ gebeurt, wijst er op dat ze de schuld niet geeft aan individuen, maar het afkeurenswaardig gedrag op een groep en cultuur gooit. Nee, nogmaals, het is niet normaal, niet van autochtoon en niet van allochtoon. Van geen enkel individu mag dit gedrag worden getolereerd.
Maar we hebben het hier niet over een leger, niet over een collectief, en niet over een cultuur die stelselmatig in de fout gaat. Hou op met veralgemeniseren. Dat zijn inderdaad hersenspinsels.

Dat het niet klopt blijkt uit de voelbalpraat die iedereen kent, de algemene NLse kantoorhumor zoals filosoof Leon Heuts die in een uitstekend artikel in Filosofie Magazine noemt, het seksisme van hooligans (typisch westers verschijnsel overigens???). En mag ik nog even de andere kant schetsen? Ik zal de laatste zijn die de scheve man-vrouw verhoudingen in veel Midden-Oosten kringen ontkent. Maar in mijn zeven magere jaren op de West Bank in een moslim gemeenschap ben ik in totaal drie keer onheus behandeld. Dat is stukken minder dan hier in NL in de afgelopen jaar, en ja, dat gedrag hier was afkomstig van een legertje witte mannen en jongens.

Afgezien van een grove handtastelijkheid toen ik lang in de rij moest wachten, verliepen de andere twee incidenten op precies dezelfde manier. Zehadden niets te maken met de ‘cultuur thuis’, omdat de ene man christelijk en de ander moslim was. Beide keren interviewde ik als journalist de heren, een minister en een hoofdonderwijzer, in een kantoor waarbij niemand anders aanwezig was. Middenin het gesprek dwaalde de minister af, werd opdringerig en vroeg me hoe wij in het westen over seks dachten, en zonder mijn antwoord af te wachten, zei hij dat onze cultuur daar toch zo makkelijk overdeed? Of ik getrouwd was? Dat was voor ons dan toch geen probleem? En kon ik niet wat langer blijven? Het waren bijna letterlijk dezelfde bewoordingen als bij de onderwijzer. Na het vervelend intermezzo ging ik door met de rest van de vragen, want ik wilde mijn verhaal hebben.

Waarmee ik maar wil zeggen dat het erg voor de hand ligt te denken dat de onbekende cultuur altijd vrij omgaat met de seksuele moraal.