Geen ‘islamisering’ maar islamofobie

moslims in europa‘Islamisering’, het woord duikt nu ook bij onze oosterburen op, in PEGIDA (Patriottische Europeanen tegen islamisering van de occident). Bij ons is het al bijna gemeengoed, in het politieke discours wordt het te pas en te onpas gebruikt, en niet alleen door extreem rechts, maar net zo goed bij de PvdA en GroenLinks.
Mij is volstrekt onduidelijk wat er met de term wordt bedoeld. Bent u al een gedwongen om een hoofddoek te dragen? Bent u al eens met het mes op de keel door de man met de baard gedwongen om in een moskee te gaan bidden? Leert uw kind al verplicht de taal van de Koran op school? Rammelen de strijders met baard en kromzwaard (reaguurders zijn dol op kromzwaarden) aan onze poorten? Ik bedoel maar.

Laten we voordat we zo’n term in de mond nemen eerst eens goed kijken naar de betekenis, leerde hoogleraar Jan Renkema mij tijdens een interview ooit. In dit geval wordt vermoedelijk bedoeld, stelt Wikipedia: Islamisering of islamificatie is het proces van de omvorming van een samenleving naar de islamitische religie, cultuur en wetgeving. En vervolgens gaat de digitale encyclopedie lang in op de vermeende islamisering, want hard bewijs voor een veroverende islam is er gewoon niet. Zelfs al zouden het huidige aantal moslims in NL (rond de 5 procent) enorm veel kroost produceren, dan nog wordt er in de verste verte geen meerderheid behaald. Noch strijdend, noch zich vermenigvuldigend, zal ik maar zeggen.

Het vermeende fenomeen komt niet eens in de Dikke van Dale voor. Nog een kleinigheid: islamisering kan ook nog iets anders betekenen: gewoon bekering. En kom mij niet aan met wijzen op de zogenaamde Islamitische Staat, een club misdadigers van het eerste uur, die uitgeroeid gaat worden mede door de meerderheid der moslims uit de regio en die alleen in Europa populair is bij een handvol onder overmatig testosteron lijdende jongeren.

Renkema had natuurlijk gelijk: het gaat bij het woord islamisering niet over dreiging van de islam, het gaat over suggesties en angsten van degenen die het woord bezigen. Gelukkig zie ik hier en daar dat de media wel voorzichtig met het woord omspringen, het wordt soms tussen aanhalingstekens gezet, of zo: ‘islamisering’ zoals zij dat noemen’. Tegelijkertijd rust er op journalisten de verantwoordelijkheid na te gaan wat deze mensen nu precies drijft. Ze zouden meer moeten doorvragen: wat bedoel je dan met islamisering? Waar zie je dat? Hoeveel, wanneer, waar? Wat maakt je dan zo bang, de moskee om de hoek? IS? Een minimaal kleine groep extreme moslims in Europa die het verpest voor andere moslims die gewone burgers zijn? Mensen met een andere religie? Een andere kleur? Andere kleding? Kortom, hoe rationeel is dit gebeuren eigenlijk? Hebben we wellicht een fobietje te pakken?

Zo lang we geen feiten hebben, pull yourself together. Want als we dan wel naar de feiten kijken, die zijn aan de andere kant keihard. Turfbaar. In de afgelopen 10 jaar heeft 40 procent van de moskeeën in ons land te maken gehad met belediging, schending of aanvallen. Zie hier de cijfers. In tegenstelling tot bovenstaand vermeend gevoel van islamisering van bange Nederlanders (of Duitsers), hebben we het hier niet over bange onderbuik gevoelens van moslims. We hebben het hier over tastbare discriminatie van en aanvallen op een bepaalde groep Nederlanders, een minderheid. Aan woorden zijn we al gewend, al was de 6000 likes op een fb pagina om moskeeën in brand te steken, toch ook wel redelijk shocking, vond ik.
(Tekenend is dat al Jazeera het bericht uit Nederland al drie weken geleden belangrijk genoeg vond om op de voorpagina van de website te plaatsen, terwijl het bij ons nog geen issue was).

Het bekladden van gebedshuizen, het beledigen, vernederen, met varkenskoppen smijten etc, eh, doet dat niet wat alarmbellen rinkelen? Ik vind het onbegrijpelijk dat allereerst politie en justitie weinig ondernemen, maar ook dat onze regering dit alles negeert. Ten slotte moet de politiek weerwoord leveren. Ik zag ook geen grote tegendemonstraties, zoals in Duitsland. Ik stel daarom voor dat het kabinet openlijk afstand neemt van een ideologieen rond so called islamisering. Al veel eerder riep ik op tot omarmen van moslims. Maar ik zie bij Rutte en al helemaal niet bij Samson enige moed. Minister van Integratie Asscher, verantwoordelijk voor het uit te partij zetten van twee Turks-Nederlandse Kamerleden kreeg niet meer over zijn lippen dan dat hij ‘met de moslimgemeenschap in gesprek blijft.’ Alsof daar het probleem ligt. Nee, Nederlandse politici zouden nog wel wat van Angela Merkel kunnen afkijken. In haar nieuwjaar speech sprak ze zich openlijk uit tegen islamofobie en waarschuwde ze voor mensen met ‘vooroordelen, kilte en haat in hun hart’. Want dat is de oorzaak van de term en de daad.