J’ai honte

Dit wordt niet een j’accuse, maar een j’ai honte. Een niet onaanzienlijke groep politici is inmiddels in staat gebleken een niet onaanzienlijke groep Nederlanders met regelmaat het schaamrood op de kaken te bezorgen. Er is in weldenkende kringen zelfs sprake van een regelrechte schaamtecultuur waar Arabieren nog een puntje aan kunnen zuigen.

Wie lang in het buitenland heeft gewoond en in het derde millennium is wedergekeerd in de polder, heeft zonder twijfel last gehad van een cultuurschok. Het moederland was niet meer hetzelfde als toen het verlaten werd. Het is overal al geconstateerd door expats; geborneerdheid, xenofobie en intolerantie zijn zelfs doorgedrongen tot de linkse partijen.

Dezer dagen zie ik die schok over de Nederlandse navelstaarderij vertaald in diverse botsingen met de EU, de VN en vele buitenlanden, die eigenlijk weinig aandacht krijgen in de media, een enkele kwaliteitskrant daargelaten. Waar wij anderen ooit van betichtten, worden we nu zelf voor gestraft. Ik doe maar een greep uit zaken die bij mij rode wangen bezorgen.

1) Het Meldpunt Oost-Europa van de PVV is in het EP discriminatoir genoemd. En omdat de NLse premier die spreekt namens alle burgers zich er niet van distantieert, wordt heel NL verantwoordelijk gehouden. Sterker nog: EP voorzitter Schultz vindt dat onze minister-president op twee borden schaakt door de PVV thuis te vriend te houden en in Brussel de EU. In minder diplomatieke bewoordingen: we hebben een oneerlijke eerste burger en hij wordt nu door de EP gedwongen kleur te bekennen.

2) Binnen EU verband worden we vreemd aangekeken voor onze wens het migratiebeleid aan te willen scherpen. We staan behoorlijk alleen (gesteund slechts door het altijd zo progressieve Oostenrijk en Slowakije). Men vindt ons xenofoob, inhumaan omdat we de strengere regels eisen voor inkomensnormen om gezinshereniging te voorkomen. Sterker nog: strafmaatregelen dreigen vanwege onze immigratiewensen, omdat we EU-burgers na drie maanden willen uitzetten die nog geen werk hebben.

3) We vallen ook al op omdat we de toelating van Bulgarije en Roemenie tot de EU blokkeren. Het wordt ons niet in dank afgenomen.

4) Dat we een onbetrouwbare partner zijn blijkt ook uit de niet nagekomen milieuafspraken met Belgie om de Hedwige Polder onder water te laten lopen. Strafmaatregelen dreigen ook hier.

5) Meten met twee maten: daar waar wij van Griekenland eisen dat ze moeten bezuinigen tot ze er bij neervallen, willen we zelf graag de grenzen van de 3% begrotingstekort oprekken. Ook hier kunnen we straf voor krijgen.

6) Zelfs de VN roert zich en dreigt met maatregelen, omdat onze regering geen harde regels wil opstellen over roken (bv in de horeca) en daarmee de belangen van de tabakindustrie voor laat gaan.

7) We zijn al diverse malen op de vingers getikt door mensenrechtenorganisaties voor het in detentie houden van uitgeprocedeerde asielzoekers en de ijskoude opstelling ten opzichte van het uitzetten van minderjarige vluchtelingen.

8 ) Minister van Buitenlandse Zaken Rosenthal vond het eerder dit jaar tot grote woede van zijn collega’s nodig openlijk afstand te nemen van de twee-staten oplossing voor het Palestijns-Israelisch conflict. Hij stond alleen. Dit plan is sinds jaar en dag officieel Europees beleid.

Ik kan maar een ding concluderen: NL neemt het niet meer nauw met de rechten van anderen, maar is vooral bezig met het behalen van eigen voordeeltjes. Ooit waren wij kampioen zwaaien met mensenrechtendossiers. Vanuit een misplaatste vorm van arrogantie en of verwend gedrag, denken we nu de regels van het spel te kunnen dicteren, waarbij wij alle rechten opeisen maar geen verplichtingen meer lijken te aanvaarden. Minister Leers die naar Polen ging om het Meldpunt nogmaals te verdedigen, bestond het om ons land nog steeds ‘een gidsland’ te noemen. Enig idee waar hij dat op baseert? Dat de EU nu de instantie is die ons openlijk en aantoonbaar aan de schandpaal nagelt, zoals wij dat vroeger met anderen deden, zou ons aan het denken moeten zetten. Maar nee, vindt die akelig grote groep Nederlanders, niet wij, maar Europa moet in de beklaagdenbank.

En wij, net zoals Zuid-Afrika ten tijde van de apartheid, en Israel nu, menen dat de hele wereld tegen ons is.

Ik zeg, sorry allemaal, ik schaam me kapot.

Hierbij open ik het Meldpunt Schaamte, op het bijbehorend schaamformulier
kun je naar hartelust meldingen maken.