polder ontmoet de oost en de west

Ik val van de ene verbazing in de andere over de Amsterdamse PvdA. Nu gaat het over internationale betrekkingen, in het Midden-Oosten, dus niet iets waar de lokale partij zich druk over zou moeten maken dacht ik. Maar toch, de PvdA heeft ambitie. En de partij ligt hevig onder vuur over het afgeschoten voorstel van burgemeester en partijgenoot Van der Laan inzake een gewenste Stedenband met Tel Aviv. Vanavond een interview in de NRC met de Adamse PvdA fractievoorzitster Marjolein Moorman. Ze begrijpt wel dat het voorstel voor een stedenband met Tel Aviv heeft geleid tot polarisatie in de stad, dat is dus niet wenselijk. Hoera Marjolein! Maar dan. Ze wil wel gaan ‘daten’ met Tel Aviv, dit op aanraden van het CIDI. Ook niet een beetje polariserend misschien? Verder wil ze zich niet uitlaten over het beleid van Israel tov de Palestijnen. En dan komt het: ‘we moeten geen internationale politiek bedrijven in de gemeenteraad.’ Voor de hand ligt mijn vraag: waar is de PvdA (dan) mee bezig?

Even een klein zijspoor voordat ik de internationale politiek weer oppak, was de PvdA niet voortdurend in de wijken op zoek naar wat de kiezer wil? Ik geloof dat er behoorlijk wat protest is geweest tegen het plan, ja eh, zelfs was het afgeschoten. En dan nu toch doorzetten? Snappe wie het snappe. Grenzeloos naief, of grenzeloos arrogant deze partij. Ik ben er nog niet uit.

Enfin, tenslotte verklaart Moorman onbeschroomd dat ze van plan is de ‘band’ tussen Ramallah en Tel Aviv te gaan ‘bevorderen’. Maar wacht even, was het doel van deze hele exercitie niet dat Amsterdam zou gaan samenwerken met die steden? Gaan we nu ook vrede stichten? We zouden toch niet ‘internationaal’ gaan? Ik wens haar daarbij overigens veel succes en ik hoop dat ze in haar voornemen slaagt. Ik wil er graag even aan herinneren dat het gebied al bijna 70 jaar in conflict is, dat een Kissinger, om maar wat te noemen, een Carter, een Clinton en een Kerry er in de afgelopen decennia niet in slaagden deze hoofdstad Tel Aviv ervan te overtuigen dat het ook maar 1 mm grond moest opgeven voor vrede, zoals de VN wil. En van warme dan wel koude banden aangaan for that matter is ook niet echt sprake geweest. Of ik moet me sterk vergissen.

Ik zie 1 voordeel in deze discussie: Niemand rept meer over Jeruzalem als hoofdstad van Israel. Ondanks pogingen van het land om het salonfahig te maken, weten we dat het oostelijk deel is geannexeerd en het land de stad in strijd met het internationaal recht heeft uitgeroepen tot ondeelbare hoofdstad. Hallo Amsterdam, zijn we er nog bij?