polder ontmoet de oost en de west

Ok. We hebben weer een geval van nationale hysterie in Nederland. En een gevalletje van shooting the messenger. En wat gaat het allemaal plezierig: ‘Meer of minder Maurice de Hond’ vond BNR wel grappig. Ik niet.

Waar de grote politieke partijen nog altijd duiken voor het opkomend nee al zo lang aanwezige racisme, confronteert De Hond ons land gewoon met de feiten. 43 procent der Nederlanders vindt minder Marokkaanse Nederlanders wel fijn. Daarbij zitten uiteraard niet alleen maar PVV-ers, maar de politieke partijen, een enkele daargelaten, zien geen olifant in de kamer. Stel je voor, dat ze eens aan soulsearching zouden gaan doen. Hoe gemakkelijk is het dan om zich tegen de boodschapper te keren: Diederik Samsom laat weten dat hij geen woord, nee zelfs geen bal van De Hond gelooft. Subtiel en lekker inhoudelijk. En vooral: hoef je zelf niets te doen.

En wat een hypocrisie. Was het niet de PvdA die vond dat we de geluiden in de wijken maar serieus dienden te nemen? Wat we niemand uitsluiten, dus ook de PVV-achterban niet? Dat Wilders geen cordon sanitair verdient? Maar nu, als er een probleem ligt dat ook de grote partijen aangaat, ontkennen we ineens alles? Willen we diezelfde onderbuik gevoelens niet serieus nemen? Is dat niet omdat ze zich nu blijkbaar ook in eigen kring voordoen, ik roep maar wat?

De grote politieke partijen behoren nu niet anderen de schuld te geven, niet mee te huilen met de wolven, geen krokodillentranen te laten rollen, maar een tegengeluid te formuleren, een visie zeg maar: Marokkaanse Nederlanders zijn Nederlanders. In Duindorp. In Nederland. Echt, ze horen erbij. Sterker nog: we omarmen ze en we beschermen ze. Luid en duidelijk.

Waarom hoor ik niemand dat roepen? Wat een lafheid. Ik geef De Hond volkomen gelijk: nu hebben we de kennis over hoe het met racisme staat in Nederland. Like it or not. Maar vooral: deze kennis ligt op het bordje van de politiek. Een aanzienlijke minderheid in Nederland wordt opzij gezet. Doe er wat aan. Anders hebben we niets geleerd van de jaren dertig. Vind ik persoonlijk wel iets erger dan die boodschap waarvan we allemaal die bekende nare smaak in de mond krijgen.

Eerder pleitte ik daarom al voor een Comite van Waakzaamheid. Het is urgenter dan ooit. Want we hebben niet te maken met een kleine groep extreem rechts onder leiding van een blonde dictator, maar met een gedachtegoed dat algemeen gedeeld wordt. De landelijke politiek heeft ‘Minder, minder’ niet aangepakt, er zijn geen grenzen gesteld. Dat creeert een extreem gevaarlijke situatie, omdat deze pluriforme samenleving het openlijk niet meer op zijn eigen minderheden heeft. Ook al zouden het een paar procenten minder zijn, wat wordt beweerd, dankjewel Maurice, dat je dit naar buiten hebt gebracht.