Mof vs smartphone

Vroeger, ver voor de Tweede Wereldoorlog, had je al moffen. Voor wie koude handen en polsen had een lekkere verwarming, zonder uitstoot, op schoot. Doorgaans van nerts, mink, vos, hermelijn, bont ja, dat hebben ze ook al van ons afgepakt, zeg maar.

Nu zou een mof niet meer werken, want er zijn natuurlijk geen koetsen meer die over oneindige sneeuwvlakten rijden en moffen onmisbaar maken. En onze handen hebben nooit meer vrij. Onze duimen draaien overuren op de smartphones. Geen schijn van kans voor de rentree van de mof. En toch, het had wel wat, als je ze ziet in de film, bij de Russen. Dr. Zjivago, Anna Karenina. Uren de handen in de mof en de blik op de voorbijtrekkende landschappen.

Maar wat mij vooral bezighoudt is dit, tot hoeveel mooie, vernieuwende gedachten heeft de mof geleid, die de hersens van de eigenaar tot creativiteit aanzette? En hoeveel heeft de smartphone er verdrongen?