Munther mag blijven

Stel, je bent in een belangrijke stad geboren en een nieuwe mogendheid die het land beheerst, vertelt jou dat je geen recht meer hebt op burgerschap en dat je het land uit moet. Je bent geen crimineel, je bent geen terrorist, nee, je runt een boekenwinkeltje en je misdaad is dat je op dat stuk grond bent geboren en getogen.

Laten we de stad Jeruzalem noemen en de man is Munther Fahmi, over wie ik al eerder schreef, inmiddels grote vriend van velen, die terecht hel en verdoemenis heeft doen rijzen over het Israelische dreigement om zijn identiteitskaart in te trekken en hem het land uit te zetten. Althans, hij zou misschien nog toerist zijn geworden in zijn eigen land, max. een paar maanden mogen blijven, en dan er weer uit en hopen dat de Israeli’s hem de volgende keer weer een dergelijke gunst willen verlenen.

Dankzij vrienden als schrijvers Amos Oz en David Grossman, die net als ik altijd genoten van Munthers flauwe grappen in de geweldigste boekhandeltje van Jeruzalem, een toevluchtsoord in de Midden-Oosten gekte voor zowel Palestijnen, Israeli’s als westerse betrokkenen, hebben de Israelische autoriteiten hem nu een gunst verleend. Jawel, hij mag – voorlopig althans – en onder voorwaarden blijven in zijn eigen land. Ze durfden de golf van negatieve publiciteit niet aan. Je zou er nog hartelijk om kunnen lachen ook, om deze kleine David die Goliath wist te verslaan, als de voorwaarde niet is dat hij twee jaar goed gedrag vertoont. Alsof hij dat ooit had gedaan. Zo werkt het recht in Israel, habeas corpus is niet voor Palestijnen.

Mabrook Munther, miet mara mabrook!

In zijn bericht dat druipt van het sarcasme, verwijst hij terecht naar de vele Palestijnen die geen boekwinkel hebben en niet bekend zijn bij Oz en Grossman en wiens ID wel is ingetrokken, zodat ze niet meer in de stad mogen wonen die van hen is. Het is sinds jaren een doelbewuste maatregel van Israel om de meerderheid van de bevolking in Jeruzalem joods te laten worden. Het is beleid dat bekend is bij de EU-lidstaten, maar deze roepen om het hardst dat het echt niet kan en nodigen vervolgens de verantwoordelijke voor dergelijk beleid uit voor een staatsbezoek dat druipt van de liefdesbetuigingen. En waar geen woord wordt gezegd over de Munthers.