polder ontmoet de oost en de west

Het heeft niet veel aandacht gekregen in de media. Maar eerder deze maand besloot de Tweede Kamer dat de Nederlandse regering in EU-verband geen eenzijdig uitgeroepen Palestijnse staat moet erkennen. Opvallend is dat de PvdA ook voor stemde.

Door het uitblijven van resultaten van de vredesonderhandelingen met Israel, dreigt demissionair president Abbas rond september eenzijdig de wedergeboorte van Palestina aan te kondigen. Hij kreeg al de steun van diverse Zuid-Amerikaanse landen.

Nu hebben de Palestijnen al eerder de onafhankelijkheid uitgeroepen (1988 tijdens de eerste intifadah), maar veel heeft het hun niet opgeleverd. Het was de intifadah die Palestina terug op de kaart zette. Niet de Palestijnse staat.

De vraag is ook waar dat land zich eigenlijk bevindt op de kaart. De joodse nederzettingen hebben de Westelijke Jordaanoever in puzzelstukjes geknipt (zie kaart). Iedereen weet dat Gaza ook deel van Palestina uit moet maken, maar met Hamas daar aan de macht is een staat nog verder weg. Herstel van eenheid onder de Palestijnen is wat mij betreft voorwaarde voor een dergelijk uitroepen.

Dagblad Trouw stoort zich in ieder geval niet aan de discussie. Tot mijn grote verrassing trof ik in de krant van zaterdag voor het eerst duidelijk de naam Palestina in hun kolommen aan. En wel in het rijtje van Arabische landen waar demonstraties zijn. Volgens mij is het de eerste keer dat de redactie het land zo noemt.

Ik neem aan dat dat zal leiden tot een stroom van verontwaardigde pro Israel lobbyisten. Die ongetwijfeld vergeten zijn dat de staat Israel ook niet met medeweten van alle burgers is uitgeroepen in 1948. Ik vraag me nu af of het nieuw beleid is van Trouw. Of een slip of the pen. Of, nu de geest uit de fles is en de Arabische revolutie doordendert, dat wij in Nederland eindelijk het P-woord in de mond durven te nemen. Motie of niet, onafhankelijkheidsverklaring of niet, laten we er maar gauw aan wennen.