Slinger die vooringenomenheid nu eens af, Halsema!

hoofddoekIk had besloten me verre te houden van de discussie rond de documentaire van Femke Halsema, Seks en de Zonde, met een ondertitel die te dicht bij de naam van mijn blog komt om toch te laten lopen: de moslima in de polder. Maar aangezien de blogs (zie bijvoorbeeld deze goede), reacties, en verontwaardiging op Facebook met elke aflevering toenemen kan ik er voor mijn gevoel niet onderuit. Temeer daar ik in 2009 Halsema direct aanviel op haar: Slinger de hoofddoek af!

Nu meende ik te begrijpen dat ze zich wilde gaan verdiepen in de beweegredenen van de moslima om de islam aan te hangen. Het blijft een curieus verschijnsel in westers, super individualistische anti-religieuze ogen. Helaas. Het gaat vooral om ‘dwarse vrouwen’. En vandaar ook de commotie. Misschien wist je het nog niet, maar er worden vrouwen onderdrukt in islamitische landen. Wat mij ontgaat is waarom Halsema meent dat zij daar iets aan moet doen.

Bij de eerste aflevering is de toon gezet: eerlijk vertelt ze dat ze als politicus verklaarde ‘moeite te hebben met de hoofddoek’. Uiteraard respecteert ze iedere uiting van geloof en verder zou ze gezegd hebben dat het ‘een schande zou zijn als vrouwen gedwongen worden het af te doen.’ Misschien heeft ze inderdaad intussen geleerd haar onwelgevallige uitingen van geloof te accepteren. Misschien heeft ze ingezien dat haar opmerking van toen er totaal naast zat. Feit is dat wat ze hier met een onschuldige blik verkondigt niet klopt. Zijzelf vond dat moslima’s de hoofddoek moesten afdoen: ‘ik zie het liefst iedereen hoofddoekloos.’

She does not practice what she preaches. Aan het woord zijn vooral vrouwen die kritiek leveren op het geloof. Ik krijg steeds meer het gevoel dat de wel gehoofddoekte medemens ter verantwoording wordt geroepen met een flinke dosis arrogantie verpakt in zogenaamd liberaal denken, waar zelfs Wilders zich in zou herkennen. Ik snap dat hoofddoekminnende polderaarsters in opstand komen. Waar bemoeit ze zich mee?

De oordelen zijn bovendien oppervlakkig, snel genomen en Halsema is niet gehinderd door haar gebrek aan kennis waarmee ze door de gecompliceerde Arabische cultuur en samenleving stapt. Ik kreeg medelijden met haar toen ze op het Tahrir-plein zat en luid verkondigde: ‘Het Tahrir-plein is voor mij van het plein van de bevrijding het plein van de intimidatie (van vrouwen – TB) geworden.’ Hop, en daar ging met een veeg de hele Arabische lente, een immens historisch feit. Was er niemand die Halsema tegen zichzelf had kunnen beschermen?

Vrouwenonderdrukking in de Arabische wereld is uitermate complex. Om dat allemaal op conto van de islam te schuiven is grotesk. Graag wil ik hier Malala in de kruistocht werpen: 15 jaar oud, die strijdt tegen politici, tegen mannen, voor rechten van meisjes, tegen vrouwenonderdrukking. Maar vooral: voor onderwijs en tegen armoede. Met hoofddoek. En overtuigd moslima.

Het programma toont vooral de westerse preoccupatie met individualisme en gebrek aan inlevingsvermogen in andere, collectivistisch ingestelde culturen waar religie een grote rol speelt. Het leert meer over de denkwijze van Halsema, dan over een moslima die graag haar hoofddoek draagt. Schopenhauer zei het al: de wereld als wil en voorstelling. Het zijn maar enkele grote geesten die er in slagen boven zichzelf uit te stijgen.

Mensen die werkelijk begaan zijn met het lot van onderdrukte vrouwen in het Midden-Oosten, kunnen beter vrouwenorganisaties steunen, zich inzetten voor beter onderwijs voor vrouwen en voor gelijke verdeling van welvaart in de wereld. Slinger die arrogantie en vooringenomenheid nu eindelijk af, Halsema!