polder ontmoet de oost en de west

Een jonge moderne vrouw keert na lange tijd terug uit het Westen naar haar geboorteplaats, een Palestijns vluchtelingenkamp, waar ’s avonds buiten afval onder haar raam wordt verbrand, waar het schaap dat klaar is voor de slacht onophoudelijk loopt te blaten, waar iedereen elkaars buurman kan horen zuchten, maar ook waar het heerlijke eten wordt bereid dat ze bijna is vergeten. Haar wacht een glanzende carriere in Nederland. Maar dan wordt ze geconfronteerd met de plannen die haar familie voor haar heeft.

Daarover gaat het verhaal ‘Ketting’ uit mijn pas verschenen bundel ‘Welkom in het paradijs’, die Uitgeverij Jurgen Maas in delen op zijn site zet (en ook in de Moslimkrant verschijnt) naar aanleiding van de ophef over de documentaire ‘Seks en de Zonde’ van Femke Halsema en Hassnae Bouazza.

Het is geen politiek verhaal. Het heeft geen boodschap. De bundel kwam spontaan tot stand, gevoed door ervaringen en vertellingen op de Westelijke Jordaanoever, maar is vooral ontsproten uit mijn fantasie. Net als in mijn non-fictie boeken, waarin het dagelijks leven centraal staat en niet de grote politiek, geloof ik dat door te schrijven over de dagelijkse werkelijkheid mensen uit verschillende samenlevingen zich makkelijker met elkaar kunnen identificeren en gemeenschappelijkheden kunnen ontdekken. De bundel gaat over liefhebben, seks, doodgaan, verlangen, strijden, geloven, ruziën. Het verhaal ‘Ketting’ laat de complexiteit zien van een andere samenleving waar religie een belangrijke rol speelt, maar ook andere motieven en overwegingen.

Ik heb Halsema onder andere op mijn blog verweten belerend te zijn. Ik doe hier hetzelfde: zie niet iedere moslima als ambassadeur van haar geloof, noch als slachtoffer. Zie niet voortdurend het collectief of de cultuur waartoe zij behoort, maar zie haar en benader haar als individu. Net zomin als we iedere homo zien als een belangenbehartiger van een groep, of een jood met een keppeltje als een vertegenwoordiger van zijn geloof (of zijn orthodoxe vrouw die een pruik of hoofddoek draagt over haar kaalgeschoren hoofd) of een zwarte als deel van de antiracismebeweging. Beauty is in the eye of the beholder. Zie een moslima niet als ‘hoofddoek’, maar als individu.

Zie hier voor het begin van het kort verhaal.
Ketting