Wij aanbidden hem. Nasrdin Dchar en deze fokking gouden kalf (voor de beste manneliijke hoofdrol in de film Rabat) dat de zijne werd. Wat een mooie dingen komen uit de kruising tussen de polder en de oost (nou ja zuid) toch voort. En dan doel ik niet op de film, want die heb ik nog niet gezien, maar op de speech.
Wat onze politici van links tot rechts maar niet lukt, daarin slaagde deze man, die eindelijk Wilders en zijn meelopers uitdaagde, in een hoek wist te zetten en van hen nare, bangige, bekrompen mannetjes wist te maken.
Hij zei wat wij denken.
‘Deze gouden kalf’ werd in de media keurig verbeterd. Maar dat is nergens voor nodig, deze moslim is voor niets en niemand bang.
Ik vond deze blog ook erg sterk.
http://santebrun2.blogs.com/my_weblog/2011/10/much-ado-about-nothing.html
Ik dank u voor het woordje ook.