In mijn eerdere posts schreef ik al over de grote rol die de nieuwe vlaggen tijdens de Arabische lente spelen. Tunesie, Libie, we zagen daar de gehate symbolen van de dictaturen allemaal verdwijnen en vervangen worden door vlaggen uit glorieuzer verledens. Mooie iconen, van de angst voorbij, van hernieuwd zelfbewustzijn en van hoop op democratische verandering. Ze verschijnen op dramatische momenten in de geschiedenis en zijn het sterkst daar waar leiders, nationaal en internationaal falen.
Heel voorzichtig kom ik nu op de social media de nieuwe Syrische vlag tegen die gebruikt wordt als symbool van het verzet, je vindt hem hierbij. Hij heet de Onafhankelijksvlag en net als bij Libie werd hij voor het eerst gebruikt toen dat land na WOII onafhankelijk werd van het mandaat Frankrijk (door de VN ingesteld na WOI).
De Ba’ath vlag van Assads dynastie (met bovenaan een rode band die bloed symboliseert over de zwarte band van de verdrukking) is uit.
De nieuwe, met groen en zwart, zijn de panarabische kleuren; de drie sterren symboliseren de drie belangrijkste regio’s van Syrie (sommigen zeggen dat ze staan voor drie Arabische revoluties die het land onafhankelijkheid brachten).
Ik zei voorzichtig, want ik zie deze oud slash nieuwe vlag nog niet veel als nieuw facebookprofiel dienst doen, zoals tijdens de dagen die vooraf gingen aan de revolutie in de twee andere landen. Toen door vele facebookers overal ter wereld gebruikt die zich met de Arabische lente identificeerden. Gaat ongetwijfeld komen.
Maar ik spotte hem gisteren op tv tijdens een prachtig moment in Moskou, waar Russen zich verontwaardigd toonden over Assad én Poetin die zijn veto gebruikte in de VN tegen een afkeuring van de Syrische leider. Russische demonstranten (schattingen lopen uiteen tussen de 35.000 en 250.000), die de nieuwe vlag op de Syrische ambassade wisten te planten. Dubbel protest! Wat een symboliek!
Ik ben ontzet over wat de leeuw van Damascus aanricht onder zijn eigen bevolking. Ik ben ontzet over de beelden van beschieting van een ziekenhuis met mortiergranaten. De doden, de gewonden, de paniek. Zie op twitter #homs En het is ontzettend dat wij zo weinig kunnen betekenen voor dat deel van de Syrische bevolking dat in opstand is.
Assads positie is veel sterker dan die van Mubarak of Khadaffi: hij heeft de steun van het leger (dat hij overigens niet beheerst), de steun van de Libanese regering, van Irak en vooral die van Iran en dan heb ik het nog niet gehad over Rusland en China. We kunnen er zelfs op gokken dat (het tot nu toe zwijgende) Israel hem liever in het zadel houdt dan op zijn aftreden aanstuurt, vanwege de volgende chaos die ongetwijfeld volgt in het land met zoveel verschillende religieuze groeperingen. Dan maar liever een grommende en niet bijtende buurman, die toch niet de echt een oorlog begint om de Golan terug te krijgen.
Dit zijn wat woorden op een goedwillende, piepkleine blog. Belgie en Groot-Brittannie hebben inmiddels hun ambassadeur teruggeroepen. Misschien nog een idee voor minister van buitenlandse zaken Rosenthal. (ik zie net dat hij dat in het kielzog van Frankrijk en Italie inmiddels ook gedaan heeft). En de druk blijven opvoeren. Met alle middelen. Rusland of geen Rusland. Iran of geen Iran.
Moed heeft de Syrische bevolking. Hoop biedt de nieuwe Syrische vlag. En ook de unieke andersdenkenden in de met Assad bevriende landen zoals journalist Masha Gessen, die het lef had in de New York Times excuses aan de Syrische bevolking aan te bieden voor de Russische houding.
mij valt het op dat alle landen die heulen met de NWO of al door een stroman geregeerd worden van de NWO, stuk voor stuk op de een of andere manier de kleuren rood- wit en blauw in hun vlag hebben. wat zegt ons dat over Rusland en het zal mij benieuwen welke nieuwe vlag er straks in Syrië gaat wapperen als men heel “democratisch”Assad naar de achtergrond gemanipuleerd heeft.