Tijdens de Gaza-oorlog van zomer vorig jaar maanden politici de Nederlandse partijen met sympathieen voor de strijdende partijen in het Midden-Oosten tot kalmte. ‘Het conflict moest niet geimporteerd worden’, heette het. Dat leek gebalanceerd, neutraal en bovendien hoefde men dan ook geen kant te kiezen in het conflict waar het aantal doden aan de ene kant op 14 lag en aan de andere zijde meer dan 2000 bedroeg.
Gelukkig hebben de politici van onze hoofdstad deze politiek van schijnbare neutraliteit nu doorbroken met het plan voor een stedenband met Tel Aviv. Hop, over de boeg die evenhandedness. Tot ver buiten de hoofdstad is het gekrakeel te horen. Was anders helemaal nergens voor nodig. Tja, ook wij doen mee, zie onze bijdrage in het Parool vandaag.
Misschien een tip voor Amsterdam, wat wel nodig is: gisteren deed de VN aan de wereldgemeenschap een dramatische oproep om actie te ondernemen voor de bevolking van Gaza, tegen wie grote mensenrechtenschendingen hebben plaatsgevonden (o ja, dat was in de periode van die so called onpartijdigheid), wiens huizen ondanks de prachtige beloften niet zijn herbouwd, en die in bittere armoede leven. De VN, of vinden we die niet neutraal?