Ineens kwam ik Abdullah Gül overal tegen. Het begon bij de autodealer. Ik ben geen Telegraaflezer, maar omdat de garagebaas mijn autootje op zicht naar beneden moest takelen, zag ik mijzelf gedwongen in een kleine ruimte zonder opsmuk bezig te houden met deze enig aanwezige krant en een kop koffie uit een plastic bekertje.
Het paginagrote interview met de Turkse president die ons land bezoekt, deed me even mijn omgeving vergeten. Gül is bezig met een charme offensief in Nederland. Nu ik verder kijk, zie ik ook een groot interview in de NRC, Volkskrant, voor het doen van het Journaal een lang gesprek aldaar. Veel bezoeken, onder andere aan de koningin, politici, bedrijven, openingen van bijeenkomsten, congressen en tentoonstellingen.
Natuurlijk is de president van alles te verwijten. Al doe ik hier geen enkele moeite meer me te verdiepen in de kritiek van Wilders ‘haalt hard uit naar Turkse president’. Bovendien, alle praatjes van de PVV-voorman hebben het vorstelijke bezoek niet tegen kunnen houden.
Het niet onaardige interview in de Telegraaf werkt alle kritiekpunten netjes af, legt ze voor aan de president: gebrek aan persvrijheid, godsdienst- en meningsuiting. Het onderdrukken van Koerden staat niet vermeld, maar die noem ik maar even. Terecht eist de EU op die terreinen verbetering. Maar in NL heeft Gül het gemakkelijk, kan hij onmiddellijk wijzen op de extreem-rechtse schreeuwlelijk die half bungelt uit het regeringsbootje.
Wat me vooral opvalt in de gesprekken is dat Gül zich bijzonder open opstelt en verzoenend optreedt, terwijl hij ons land op zijn zachtst gezegd toch wel het een en ander aan te wrijven heeft. Hij komt ondanks Wilders naar NL, omdat hij weet dat ‘de meerderheid hem wel verwelkomt’. Heel verstandig. Hij bewondert de ‘eenheid in verscheidenheid’ van Nederland, een zaak die wij volgens mij al lang zijn vergeten, maar ooit een van de pijlers van onze democratie was. Turkse Nederlanders dienen de taal te kennen. Ondanks alle Nederlands-Europese trainage hoopt hij op EU-lidmaatschap. En Wilders is welkom in zijn land, ook al vindt Gül hem een islamofoob. Ook al noemde de geblondeerde hem ooit een total freak.
En ik maar denken dat wij Turkije harder nodig zullen hebben dan zij ons. NL heeft 1500 bedrijven die goed zijn voor 7 miljard euro aan investeringen in het booming islamitische land. Daarbij speelt Turkije een steeds prominentere rol in de politiek van het Midden-Oosten en op internationaal gebied. Er staat veel op het spel. Wilders’ gestoethaspel bezorgt het bedrijfsleven en diplomatie alleen maar ellende.
En wie nog steeds meent dat een islamitisch land achterlijk is, werpe dan een blik op deze prachtige handelsovereenkomst uit 1612 tussen de Turkse sultan en een Nederlandse diplomaat , die momenteel vanwege het bezoek te bezichtigen is in de Koninklijke Bibliotheek. Toen begrepen we elkaar.
Wil iemand een nog moderner bewijs van moderniteit? De Telegraaf meldt dat Abdullah Gül 5 miljoen volgers heeft op twitter. Nu geloof ik uiteraard lang niet alles wat deze krant schrijft en na een korte doublecheck op twitter kom ik uit op 1,7 miljoen: #cbabdullahgul. Een getalletje waar ons eigen twitterkoning Wilders, die goed is voor een luttele 500.000 (nog veel te veel natuurlijk) alleen maar van kan dromen.