Misschien kwam het om dat ik niet wist waar het (gebruikte) frituurvet gedeponeerd dient te worden. Of omdat ik aarzelde over de datum van de eerste echo bij de zwangerschap. Of omdat ik niet doorhad wat er in de vorige eeuw geïntroduceerd werd aan feestelijkheid: de oudejaarsconference, de oliebol, of het afsteken van vuurwerk. Of omdat ik vond dat Willem van Oranje niet alleen aan de basis van onze onafhankelijkheid heeft gestaan, maar ook een handje mee hielp om Philips II te verslaan (ik behoor te kiezen). Feit is dat ik zakte voor de inburgeringscursus. Ik verklaar het zelf vanwege besmetting door veertien jaar (verschillend) buitenland.
Feit is ook dat mijn allochtone zoon (goed voor twee buitenlanden en een carriere van acht jaar expat) wel glansrijk slaagde. Overigens was hij een van twee in zijn 29, witte pubers tellende klas (op een school waar wit de overhand heeft). En dan heb ik het nog niet gehad over mijn Libanees-Nederlandse vriendin, die weliswaar al lang in Nederland woont, maar volgens de officiële kenmerken toch allochtoon is, en die mij met een mooie score dik versloeg.
Opvallend afwezig in de cursus waren vragen over politiek, geloof, en cultuur. Van een nieuwkomer wordt niet verwacht dat hij een inbreng heeft op deze terreinen, evenmin dat hij of zij er van zou kunnen genieten. Maar ja, misschien toch niet echt verwonderlijk: bij de cursus ligt de nadruk op zelfredzaamheid. Zeg maar, de prachtigste doubletalk voor onverschilligheid.
Doe hem, de inbugeringscursus. Dit is Nederland in het derde millennium.
Ik voor mij ga me inschrijven voor de LOI cursus inburgeren, ze bieden hem aan oa in het Turks en Arabisch.