Volgens mij gaat het wel een hit worden, het opiniestuk van Herman Philipse, gepresenteerd als ‘universiteitshoogleraar’ aan de universiteit van Utrecht in de NRC vanavond.
Zijn redenering is als volgt: er zijn teveel mensen op deze aardbol en de komende jaren worden het er echt teveel. En ‘het doel van politici moet zijn om de gemiddelde levenskwaliteit van hun bevolkingen te maximaliseren’. Ergo, we bekommeren ons om onze eigen kikkerlandje en wel met twee maatregelen: geboortebeperking in Afrika en het Nabije Oosten. Twee: strengere bewaking van onze Schengengrenzen. En dan nog dit: ‘intellectuelen’ overal in de wereld zouden aan ‘religio’s’ moeten uitleggen dat ze zich niet meer zo veel moeten voortplanten.
Ik verzin het niet. Laat Philipse aangesteld worden door de Nederlandse regering en zijn boodschap wijd gaan verspreiden. Dat wil ik zien. Hij meent dat hij inwoner is van landen die dit licht natuurlijk al lang vooral dankzij de verlichting hebben gezien. In het stuk staat niet waarin hij hooggeleerd is, maar ik meen met mijn boerenverstand en wat krantenkennis dat het krijgen van veel kinderen in de derde wereld vooral het gevolg is van armoede en gebrek aan opleiding.
En kinderen zijn de oudedagsvoorziening in landen waar geen verzekeringen zijn.
Wat Philipse voorstaat is leuk bedacht in de polder, maar gaat van geen meter werken in samenlevingen waar ze van enkele dollars per dag moeten rondkomen. Ik begrijp werkelijk niet dat de NRC dit met droge ogen heeft willen plaatsen. Of het moet zijn vanwege de kleine angel in het stuk: dat de PVV wel dergelijke ontwikkelingshulp zal steunen. Het verleiden van deze partij kent geen grenzen. Het voeden van de onderbuik evenmin.
Gelukkig waren die grenzen er wel voor een hoge ambtenaar van het departement van Infrastructuur en Milieu, die ontslag nam en in dezelfde krant verklaart dat ze niet meer geassocieerd wil worden met huidige politieke klimaat. Een unicum tot nu toe. Heel moedig. Maar het kan beter. Want hoewel de redacteur zijn uiterste best doet om haar motivatie te horen (nee, het had niets te maken met het beleid van Rutte, nee ook niet met haar politieke bazen), verklaart ze het onder meer zo: ‘Ik maak mijn afweging als mens. Die hangt samen met m’n onderbuik, zo u wilt, want die heb ik ook.’
Zucht. Ik word zo moe van onderbuiken.