Geachte Excellentie,
Gefeliciteerd met uw benoeming. Met grote opluchting en met instemming heb ik hiervan kennis genomen. En ik ben in goed gezelschap. Uit zeer betrouwbare bronnen heb ik begrepen dat er ten burele van het Ministerie van Buitenlandse Zaken gedanst is op de tafels, toen ambtenaren, en diplomaten incluis, het goede nieuws vernamen. En dat had niet alleen te maken met de gegroeide irritaties over de persoonlijke bemoeienissen door de vorige minister met de carrières van zijn werknemers, waaraan nu een einde kwam. Er was veel meer. Het was dan ook niet verwonderlijk dat uw voorganger Uri Rosenthal wijselijk de zij-uitgang koos voor zijn definitieve exit.
De twee jaren waarin Rosenthal uw huidige post bestierde, voelden lang, veel te lang. Zijn wanbeleid, anders kan ik het niet noemen, is gekenmerkt door dilettantisme, partijdigheid, eenzijdigheid en kortzichtigheid. Het heeft Nederland schade berokkend en veel van haar inwoners diepe schaamte bezorgd.
De vorige minister heeft ons geblameerd op Europees en internationaal niveau. Uri Rosenthal draaide ontwikkelingssamenwerking de nek om, door reductie van budget en het aantal begunstigde landen, onder het mom van ‘zelfredzaamheid’. Ook diplomatieke contacten achtte hij bezuinigbaar en dat in een wereld waarin we elkaar steeds meer nodig hebben.
Hij verbaasde vriend en vijand door zich als enige Europese minister van Buitenlandse Zaken recht tegen het al decennia gangbare beleid van een tweestaten-oplossing voor het Midden-Oosten te keren. In het nederzettingbeleid van Israel zag hij geen enkel probleem, ook al is dit internationaal veroordeeld sinds 1967. Uri Rosenthal blokkeerde de toelating van Bulgarije en Roemenie tot de EU. Ze konden het niet waarderen in Europa en zelfs in de VS kreeg ons land een nare bijsmaak.
Deze week werd bekend dat ons land de afgelopen jaren een werkelijk imago probleem heeft gecreeerd: diplomaten huilden om statements uit het moederland in de hoop de xenofobe, navelstaarderige stank die daar uit dat de klei opstak te kunnen keren. Helaas, die uitte zich in de Wilders-film en het discriminatoire Meldpunt voor Oost-Europeanen waarvan alle ministers, ook Rosenthal, maar geen afstand durfden te nemen. Rosenthal ging niet in op de smeekbeden. Bedrijven merken nu aan den lijve dat ze orders mislopen in het buitenland.
Eerder riep ik Nederlanders op zich te melden met klachten over de Nederlandse opstelling in internationaal verband middels mijn Meldpunt Schaamte. Velen stortten daar hun hart uit over het gebrek aan internationale solidariteit dat ons land tentoonspreidde, over het hardvochtige immigratiebeleid dat Nederland in Europa tevergeefs wilde doorvoeren en het feit dat we ons in VN-verband steeds verder isoleerden.
Geachte heer Timmermans, ik hoop van harte dat er een einde is gekomen aan dat tijdperk van isolatie. Splendid kunnen we het niet noemen. Slechter beleid daarentegen was onmogelijk. Laat ons land weer zijn plek innemen in de internationale gemeenschap, zich nuttig maken met constructief beleid dat gericht is op samenwerking. Samenwerking met de EU, ontwikkelingslanden, de grootmachten en Aziatische tijgers. Laten we weer investeren en doneren waar nodig. U bent Europeaan en atlanticus in hart en nieren. Alstublieft, maak ons niet langer te schande. Het was onverdraaglijk.
Hoogachtend,
Tineke Bennema