Timmermans, er was al een (Chirac) precedent

chirac
‘Geen veiligheidsmensen hier! Ik wil jullie niet. Ga weg. Jullie hebben hier niets te maken. Willen jullie dat ik mijn vliegtuig neem en naar Frankrijk terugga?’ Dat was Jacques Chirac die in 1996 ziedend werd over de opdringerige Israelische politie in Oost-Jeruzalem tijdens zijn staatsbezoek. Ik zie kort daarna de demonstranten met spandoeken in Ramallah nog voor me, we gingen kijken hoe de stemming was. Palestijnen gingen volledig uit hun dak met ‘Vive la France!’ En: Chirac we love you!’ Frans Timmermans was dus in goed gezelschap toen hij dit weekend niet door de Israelische veiligheidsdiensten geflankeerd wilde worden voor zijn bezoek aan de door Israel bezette Palestijnse stad Hebron.
(let even op de spelling van de naam van de Frans president op het bord)

Chiracs boodschap destijds was glashelder: Israel, jullie zijn niet de baas in de Palestijnse steden en we erkennen de bezetting niet. In 1996 werd hij zo de held van de Palestijnen en toen hij Ramallah in reed, werd hij binnengehaald als een verlosser. Chirac hield er een straat met zijn naam in Ramallah aan over en een postzegel.

Was het dus misschien maar een klein gebaar, voor de diplomatie van grote betekenis. Dat Timmermans de confrontatie ontliep door het volledige bezoek aan Hebron af te zeggen, was niet de beste beslissing. Was BZ niet goed voorbereid? Het ministerie had kunnen weten dat Israel het bezoek niet zonder begeleiding van het Israelische leger (want Westelijke Jordaanoever, dus militair gebied) zou toestaan. Timmermans had een paar opties: de Chirac methode: met gestrekt been het bezoek laten plaatsvinden zonder de Israeli’s (volledige confrontatie met Israel), de Israeli’s hun zin geven (volledige confrontatie met de Palestijnen) of helemaal geen bezoek aan Hebron op het programma.

Maar belofte maakt schuld. Een bezoek aan de Hebronieten had hun een hart onder de riem gestoken. Helaas ontweek Timmermans waar het omging: dat de Israeli’s in Hebron niets te maken hebben, dat het volgens internationaal recht bezet is, dat die bezetting volgens de VN-resoluties illegaal is en de Israeli’s en kolonisten de stad dienen te verlaten.

Toch ben ik niet helemaal ontevreden, het zou een blunder van internationale omvang geweest zijn als hij de stad in was gegaan met de Israelische soldaten aan zijn zijde. De ultieme legitimering van de bezetting. Timmermans liet achteraf weten dat hij geen precedent wilde scheppen voor toekomstige internationale bewindslieden die met Israeli’s de bezette stad bezoeken. Nee, dat precedent was er namelijk al, zeg ik. Als hij de geschiedenis kende wist hij dat het veel moediger was geweest het echte precedent te volgen, dat van Chirac.

Ik vrees dat er voor Timmermans postzegel noch straat in zit.