Ik kende hem niet, de Italiaanse vredesactivist Vittorio Arrigoni in Gaza, maar ben geschokt door de tweede brute moord binnen enkele weken door Palestijnen op mensen die zich inzetten voor de vrede. Mensen die zich uit idealisme vestigen in the pits. Ik zie geen verzachtende omstandigheden.
Eerst de moord op de joods-Palestijnse theatermaker Juliano Mer Khamis door gemaskerde mannen in het vluchtelingenkamp Jenin. En dan nu Vittorio, een journalist en mensenrechtenactivist die de aandacht wilde vestigen op de al jaren belegerde Gazastrook. Hij is omgebracht door een salafistische groep die een gevangene uit eigen gelederen vrij wilde krijgen van Hamas.
Woede en schaamte lees ik op de social media onder de Palestijnen. Op het moment dat de Arabische wereld in de ban is van revolutie en loutering, Egypte de Palestijnen de helpende hand wil bieden, Israels positie steeds nijpender wordt, keren de Palestijnen zich inwaarts. Hoe help je je eigen zaak naar de klote. Wanneer gaan Palestijnen orde op zaken stellen in eigen gelederen. Wanneer.