Eindelijk. En voor het eerst in de geschiedenis. Een uniek besluit van de VN-Veiligheidsraad, dat breed gesteund wordt door het westen en de Arabische Liga. Tenslotte waren de invallen in Irak niet gebaseerd op een algemeen aanvaarde resolutie voor een militaire inval. Er lag wel een VN-besluit dat van Saddam Hussein eiste dat hij zijn massavernietigingswapens zou inleveren. De VS en Engeland besloten daarop in 2003 op eigen houtje tot actie over te gaan, toen Rusland en China hun veto dreigden te gaan gebruiken in de Veiligheidsraad.
Je kan er cynisch over doen, analyseren dat het westen nu de rebellen een handje helpt omdat het tijdperk Khadaffi voorbij is en het vriendjes moet worden met de nieuwe machthebbers. Maar ik zie het toch als een soort Wiedergutmachung. Voor het eerst sinds jaren een spoortje medemenselijkheid in het westerse buitenlandbeleid ten opzichte van het Midden-Oosten. Het raakte me. En dat raakte natuurlijk vooral de Libiers die in het belegerde Benghazi het westen in totale euforie bedankten voor dit kado, dat ze nooit meer zullen vergeten. Mooie emotionele momenten.
Misschien tegen beter weten in toch een morele overwinning. En een voor de VN, een organisatie gekweld door verdeeldheid en gebrek aan daadkracht, die nu laat zien dat het wat kan. Maar niet alle Arabieren zijn blij met de aangekondigde interventie. Op Facebook vinden heftige discussies plaats van mensen die woedend zijn op het westen omdat het zich weer gaat bemoeien met het lot van de Arabieren. Ze willen dat de Libiers zelf Khadaffi uitschakelen en de macht over eigen land gaan uitoefenen. Ze wijzen erop dat er achter westerse interventies met mooie smoezen als regime change in het verleden altijd eigenbelang schuil gaat. They come to stay.
Heel begrijpelijk deze reacties, van de geschiedenis moeten we leren. Maar deze jongeren zien alleen een belangrijke zaak over het hoofd. Khadaffi is tot de tanden toe gewapend en beschikt over geavanceerd oorlogspeelgoed. Allemaal geleverd door het westen. Het westen heeft een Frankenstein geproduceerd, waar het Libische volk nooit tegenop kan.
Daarom alleen al heeft het westen veel goed te maken. Ik hoop nu op het kortst mogelijke oorlogscenario, dat met het minste bloedvergieten gepaard zal gaan. Zoek Khadaffi. Get him. Het oude bewind zakt als een kaartenhuis in elkaar. En Libie behoort aan de Libiers.