Kruistocht van Asscher toont failliet van de PvdA

pvdaWat is er toch aan de hand met Lodewijk Asscher? Binnen enkele dagen tijd weet hij de halve Turks-Nederlandse gemeenschap tegen zich in het harnas te jagen. Zijn strijd voerde hij op drie fronten: tegen de jongeren, de parlementariers en de Turkse organisaties.
Het begon enkele dagen geleden na de publicatie van een onderzoek van Motivaction onder Marokkaanse en Turkse Nederlandse jongeren (vaak door Asscher Turkse en Marokkaanse jongeren genoemd). Het onderzoek was nog niet openbaar, of Asscher toonde zich meteen al ‘verontrust’. Ze zouden ‘zich van de Nederlandse samenleving afkeren’. Ik begrijp de reactie van veel jongeren hierop maar al te goed.

Om te beginnen zijn er harde conclusies getrokken uit zeer dubbelzinnige antwoorden van nota bene maar 300 Turks-Nederlandse jongeren. De antwoorden waren als volgt: de meerderheid van de jongeren steunt de strijd van IS, ze steunen de strijd tegen Assad, jihadisten die tegen hem vechten zijn ‘helden’ en ze zijn voor de democratie. Dus: het gaat alle kanten op. Ik wil hier ook publiekelijk verklaren dat ik de mensen die tegen Assad vechten beter vind dan het westen dat maar lijdzaam toekijkt in dit conflict. Maar dat terzijde. In ieder geval had Asscher, als hij gelooft in het onderzoek – waar ik zeer mijn twijfels over heb – ook kunnen zeggen dat hij het zeer waardeert dat de jongeren zo democratisch zijn ingesteld.

Dan het thuisfront, het parlement. Er is veel onvrede onder allochtonen over het beleid in het algemeen van Lodewijk Asscher als het gaat om zijn portefeuille integratie. Ik deel die kritiek, voortdurend moeten Nieuwe Nederlanders en hun kinderen zich aanpassen, zelden hoor ik iets over de lekker bezig zijnde grote mond hebbende Oude Nederlanders. Ik kan me voorstellen dat Tunahan Kuzu en Selcuk Ozturk het zat waren. Ok, waar 2 vechten hebben er 2 schuld en er zullen wel stemmen zijn verheven en gescholden en wat al niet. Maar als je dan probeert hen een gelofte van trouw en gehoorzaamheid af te dwingen, dan ga je als partijbestuur echt in de fout. Heeft dat geen cursus crisismanagement gevolgd? Zo polariserend en op scherp spelen, dan kun je op je vingers natellen dat het nog meer hommeles wordt. Het heeft geen pas andersdenkenden zo te vernederen.

En tenslotte de aanval op de Turkse organisaties, aanleiding voor het royement. Op basis van een onderzoek van islamoloog Landman, concludeert Asscher dat deze niet transparant zijn. Het tragische is nu dat Landman in het openbaar de kruistocht van Asscher afvalt en doodleuk constateert dat deze het onderzoek te negatief en te kritisch uitlegt.

Waarom, vraag ik me af? Wat wil Asscher bereiken met deze moves, deze stemmingmakerij, deze polarisatie zonder fundament? Wil hij de – in zijn ogen – ernst van de problemen van integratie aantonen door overdrijving? Ik begrijp niet dat hij niet begrijpt dat hij er zelf voor zorgt dat mensen zich op deze manier van de samenleving afkeren. Of is het nog erger: proberen hij en de PvdA mee te liften op rechtse xenofobe sentimenten met de verkiezingen in het zicht?

En ik begrijp wel een andere zaak. De PvdA bestond het dezer dagen ook om politici verplicht te stellen nu ‘de wijken in gaan.’ Ze moeten daar vast en zeker de ziel van de partij gaan zoeken, want die zijn ze al enige tijd geleden verloren. Visie, inhoud, een ideologie die verbindt in plaats van anderen uitsluit, de partij heeft het allemaal niet meer. Een antwoord op rechtse onderbuikgevoelens in de samenleving evenmin. De partij is geobsedeerd door het constante verlies en het behoud van macht. Met het eisen van steun aan de machthebbers in de partij, met het anti-democratische royeren van Kamerleden, die zijn gekozen door de Nederlandse bevolking, tekent de PvdA zijn eigen doodvonnis.