Begin 2002 kwam ik weer terug naar NL na zeven jaar Palestijns gebied en ging werken voor Radio 1. Asiel- en immigratiezaken hadden mijn interesse en ik onderhield regelmatig contact met vluchtelingenorganisaties. Begin 2003 kreeg ik een tip dat er in het grenshospitium in Amsterdam een illegaal die in detentie zat en uitgeprocedeerd was, in zijn cel zou zijn overleden. Ik zocht het uit.
F. Baraya, afkomstig uit Burkino Fasso, werd op 13 januari dood 2003 in zijn cel gevonden. Nu trekt het overlijden van een gevangene in een huis van bewaring altijd aandacht in de media. Maar om deze zaak hing ook wat vreemds. Ik kreeg informatie dat hij dringend medische hulp nodig had gehad, maar dat die hem was geweigerd. Dat hij in zijn eigen overgeefsel zou zijn gestikt. Dat hij lang in een isoleercel zou zijn opgesloten. Dat hem alleen paracetamols waren aangeboden.
Maar we kregen het verhaal over zijn medische behandeling niet bevestigd. Na tips wisten mijn collega Simone Weimans en ik waar hij begraven zou worden en we besloten er naar toe te gaan. Om meer te weten te komen, om materiaal te hebben voor de radio-uitzending.
Het goot van de regen. Terwijl het kletterde op de handvol zwarte paraplu’s, sprak een vertegenwoordiger van de gemeente enkele woorden, en werd de kist in de grond gelaten. (De gemeente neemt de kosten op zich van mensen die geen geld voor begrafenissen hebben en wiens familie niet te traceren is.) Het was het einde van F. Baraya, die stierf in de gevangenis vanwege een niet strafbaar feit en nalatige medische zorg. Want dat laatste kwam later aan het licht.
Het item werd uitgezonden in ons programma. Maar het kreeg veel minder publiciteit dan ik verwachtte na zo’n verhaal.
De dood van Baraya betekende voor mij een kennismaking met een nieuw NL. Een cultuurschok na terugkeer van een lang verblijf in het buitenland. In de eerste plaats door de onverschilligheid van de gevangenisdirectie ten opzichte van iemand onder haar verantwoordelijkheid; voorheen zou een instantie, in binnen- of buitenland door ons land onmiddellijk zijn veroordeeld. En in de tweede plaats omdat een kritische reactie van politiek en publiek uitbleef. Ja, er zou een onderzoek worden ingesteld. En ik geloof dat de Volkskrant het veel later oppikte. Maar Baraya was slechts ‘goed’ voor een klein berichtje op een weinig prominente plaats in de krant. Zoals hij zelf begraven ligt in een afgelegen hoekje op Westgaarde (misschien is zijn graf al geruimd).
Het is nu bijna 10 jaar geleden dat Baraya overleed. Onlangs werd ons land weer door de Raad van Europa op de vingers getikt voor het in detentie houden van illegalen en ook Ombudsman Alex Brenninkmeijer spuide zijn kritiek. Nederland schendt hiermee al jaren mensenrechten en weigert – wel consequent – in de pas te lopen met Europa en regels voor de menselijkheid. Minister Leers van Integratie ziet geen noodzaak hier verandering in te maken. Hij heeft onderzoek beloofd.
Want zo doen we dat in NL
Beste Tineke,
Ik heb je artikel in de krant gelezen. Ik kon niet geloven wat ik las. Nu zie ik je website, en nu begrijp ik meteen waar die onzin uit de Gelderlander vandaan komt.
Ik ben verre van klootjesvolk, maar ik wil me wel nu eens als zodanig uitspreken: Heb je ze wel allemaal op een rijtje als je schrijft wat jij in dat artikel schrijft? Mag ik een voorbeeld geven:
Quote: ” Wat zit er nu achter deze toenemende intolerantie van onze maatschappij jegens geloof en gelovigen. Dat zijn ten eerste de voortschrijdende securalisatie en het individualisme In een tijdperk waarin zelfontplooing de belangrijkste opvoedingsnorm is geworden is voor collectieve ‘waarden’ steeds minder plaats. Daarbij heeft de ontkerkelijking (als sind ’65 aan de gang Tineke!) ertoe geleid dat mensen niet meer bekend zijn met de inhoud van het geloof. ”
Beste Tineke, alles wat pijn doet, daar wil God mee zeggen, pas op je lichaam. Als mensen elkaar dus extreem pijn gaan doen (kleine kindjes besnijden) dan mag je van GoddienstWAANZIN spreken. Zo ook met dieren de keel doorsnijden.
Jij noemt dat ‘recht op Godsdienstuiting’ maar het is GodsdienstWAANZIN, die in sommige landen van oudsher nog extreem veel verder doorschiet, dan hier nu een toenemende mate van Godsdienstwaanzin is te constateren. Zelfs een hoofddoekje is een schreeuw naar iedereen in dit seculiere land: “Ik ben BOVENAL moslim”. Lang geleden liepen alleen zustertjes (met een ‘baan’ in de Katholieke Kerk) in dit land met zo’n herkenning op hun hoofd. NOOIT hebben hier Christelijke jonge meisjes in deze getale met hoofddoekjes gelopen in het verleden in de straat, toch? En nu wordt het Geloof aan mensen opgedrongen die daar in veel gevallen helemaal niet mee geconfronteerd WILLEN WORDEN.
Je schrijft: “De vertegenwoordigers van deze nieuwe seculiere ‘religie’ zou wat meer bescheidenheid passen.” ‘Silmme’ maar volstrekt onterechte manier om het ‘om te draaien’. De Geloofsgemeenschap zou nu juist wat meer bescheidenheid passen, Tineke! Met de toenemende uitingen in onze maatsschappij, vrijwel volledig toe te kennen aan de zeer grote groep Moslims in dit land, ontstaat er EVIDENT ergernis en tegengas. We zijn niet voor niets al bijna 50 jaar aan het ontkerkelijken.
Tineke, een tip: lees het boek van Arabist Hans Jansen over de kruisvaarders als je dat nog niet hebt gedaan. Beperk je in tot de laatste twee hoofdstukken uit dat boek, en er wordt je daar HAARFIJN en zeer goed onderbouwd uitgelegd wat er loos is. Een must-read voor elke Nederlander, maar zeker voor jou.
http://www.bol.com/nl/p/op-op-ten-strijde-jeruzalem-bevrijden/1001004011575411/
Marcel Krell
Beste Marcel,
Bedankt voor je uitgebreide reactie, je snapt dat ik het grondig met je oneens ben. Laat ik je allereerst vragen waar de felheid van je toon vandaan komt. Waarom ben je zo tegen religie, tegen gelovigen in het algemeen? Wat doen ze jou aan? Dwingen ze je tot besnijdenis? Dwingen ze jou om halal/kosjer vlees te eten? Dwingen ze jou een keppel of kruis te dragen? Het antwoord is natuurlijk nee.
Breng tolerantie op voor anderen die anders in het leven staan dan jij. Waarom moeten ze jouw ideeen overnemen als jij die van hen niet opgedrongen krijgt?
Ik heb een boekje van Hans Jansen gelezen, deze man schrijft puur vanuit afkeer tegen de islam.
Mijn kennis van de islam heb ik zeven jaar persoonlijk opgedaan in een moslim land, ik denk dat ik meer ervaringsdeskundige ben dan hij en sterker nog: mijn verblijf heeft me geleerd te zien hoe belangrijk geloof is voor anderen. Gun jij dat hen die ruimte ook.
groet,
tineke