Hoera! Twee dagen voor de 47ste Onafhankelijkheidsdag van de Republiek Indonesie, gaat de Nederlands-Indische beerput verder open. Verslaggevers van de NCRV zonden nieuw materiaal uit van kolonel Raymond Westerling die al in 1969 erkent dat er standrechtelijke executies hebben plaatsgevonden op Zuid-Celebes tijdens de Nederlands-Indonesische oorlog. Natuurlijk, we wisten het al. Maar de grote verdienste van de uitzending is, dat de informatie nu out in the open is en dat getoond wordt waarom die zo lang is verstopt. Het echte schieten kan nu beginnen.
Het is een misverstand te menen dat Westerling oorlogsmisdaden direct toegeeft (die hebben natuurlijk alleen de anderen onder zijn leiding gepleegd en zij zijn veroordeeld). Hij heeft het over ‘strenge maatregelen die consequent en rechtvaardig zijn’ waarvoor hij verantwoordelijk is, itt tot de oorlogsmisdaden natuurlijk van anderen. Maar het nooit uitgezonden interview is de tot nu best vaste gelegde getuigenis van een Nederlandse verantwoordelijke. Geen wonder dat advocate Liesbeth Zegveld (voor de nabestaanden) er onomwonden blij mee is.
Maar het meest onthutsende van de uitzending is wel dat geillustreerd wordt hoe het Nederlandse nationale taboe tot stand kwam. Hoe cameraman Hans van der Busken en de verslaggever leurden bij alle actualiteitsrubrieken met het materiaal, maar 0 op request kregen. Dat dit op voorhand werd geweigerd. Het materiaal was te gevoelig, vanwege de veteranen (noteer: Nederland heeft dus een veteranenlobby die onderzoek in de weg stond). Hoe journalisten bedreigd werden. Hoe de politiek Westerling willens en wetens vrijuit liet gaan: kabinet op kabinet wilde hem niet vervolgen. Voeg daarbij nog de zelfcensuur van het Nederlandse publiek en journalistiek toe, et voila, de doofpot gecreerd (moedige pogingen van politici als Hans van Mierlo daargelaten, die tegen het tij in pleitte voor een parlementaire enquete).
Wat schieten we er mee op, lees ik in de reacties op de uitzending en op facebook. Indonesie ligt niet wakker van onze mogelijke schuldbelijdenissen, 47 jaar na dato. Waar. Maar volgens mij dit. Dat het Nederland met zijn hoge moraal, zijn opgeheven vingertje, die overal mensenrechtenschendingen zag in het verleden (Argentinie, Zuid-Afrika, China, USSR etc.), waar volgens ons nooit verjaring van misdaden gold (ik noem bv een Zorregieta), nu eindelijk nederig moet zijn. Ik hoop dat de grenzeloze arrogantie van ons land ten opzichte van andere culturen, andere landen en samenlevingen, een knauw krijgt. Dat we op internationaal vlak, maar ook nationaal, weer kunnen samenwerken met andersdenkenden omdat onze veronderstelde superioriteit niet klopt. Laten we een voorbeeld nemen aan landen die wel kritisch zijn geweest ten opzichte van daden uit het verleden (Duitsland, Japan). Dat.
Ik zeg: topwerk redactie Altijd Wat. En: Go! Liesbeth Zegveld: Go! Laten we nu dit onderling, in media, politiek, publiek debat heel goed uitpraten, om te beginnen bij de oorlogsmisdaden gepleegd tijdens de Indonesisch-Nederlandse oorlog, vervolgens over het doel daarvan, en daarna over ons aandeel in de geschiedenis van het kolonialisme. De doofpot die beerput is, moet open.
Nog even een voetnoot: laten degenen die het voorstel kraakten der historici tot een groot nationaal onderzoek over Nederlands-Indie, als ging het om zelfverrijking, toch vooral deze uitzending bekijken.
Ook lezenswaardig
http://santebrun2.blogs.com/my_weblog/2012/08/een-soto-ajam-met-kapitein-westerling.html
hallo mevrouw Bennema , de documentaire Archief van tranen van Pia van der Molen gezien ? ook de reakties erop ? informeerd u zich breed ? moedig kennis nemend van ALLE kanten ? 20.000 Nederlandse mannen , vrouwen , kinderen vermoord in de Bersiap periode door Indonesiers , borsten van meisjes afgesneden , baby’s en kleuters gespiest terwijl de moeder moest toekijken , meisjes verkracht en daarna doodgeslagen , hele gezinnen gruwelijk vermoord . Van een eenzijdige visie wordt geen land , nationaliteit of individu beter .
@Marianne Meester
Beste mevrouw Meester, ja ik heb het gezien. De Bersiap was afschuwelijk, wreed, en onbegrijpelijk gericht tegen weerloze, verzwakte vrouwen en kinderen. Ik zal de laatste zijn die dergelijke laffe, verwerpelijke daden over het hoofd zou zien; mijn vader maakte de Bersiap mee in Ambarawa, en overleefde het nog maar net: een granaat sloeg naast hem in en doodde een vrouw. Mijn vader was toen op 13-jarige leeftijd ernstig ondervoed, hij woog nog maar 19 kilo. Mijn grootmoeder, nog maar 39 kilo.
In het manuscript dat ik klaar heb over Nederlands Indie beschrijf ik die Bersiap uitgebreid en wat het betekende voor mijn familie.
Maar wat ik kritiseer is dat het ook hun zicht op de gerechtvaardigde Indonesische onafhankelijkheidsstrijd vertroebelde. Logisch natuurlijk. Maar er moet onderscheid gemaakt worden tussen wat deze ‘peloppers’ aanrichtten, en wat de Indonesische regering onder leiding van Hatta en Soekarno nastreefde. Zij namen afstand van het geweld van de opgehitste jongeren. De NLse koloniale oorlog tegen Indonesie daarentegen werd volledig gesteund door de NLse regering en bevolking. Deze had tussen de 100.000 en 200.000 doden tot gevolg, onder wie ook vrouwen en kinderen.
Hiermee wil ik niet zeggen dat de ene vorm van geweld erger is dan de ander, of die opheft. Wat ik wil zeggen is dat het leed van de Bersiap-overlevenden en dat van de veteranen een juiste kijk op ons koloniale verleden en de onafhankelijkheid van Indonesie lang in de weg heeft gestaan. Ik zou mezelf daarmee niet eenzijdig willen noemen en juist een nieuwe weg in het begrip van het koloniale verleden willen inslaan.
met vriendelijke groet,
tineke
Kan mij helemaal vinden in wat u als reaktie op mijn email schrijft .
Het gaat mij om het eenzijdig belichten van zaken wat mij stoort en
dat daar een politieke tint aan wordt gegeven . Ik denk dat zowel linkse en rechtse
en midden politci de doden aan beide zijden in de Nederlands/Indonesische/
Japanse oorlog betreuren . Het is goed dat door de documentaire van Pia van der
Molen evenwicht is gebracht in materiaal-aanbod om een mening te kunnen vormen .